جواب:
وقت ضرورت حرف زدن جایز است اما فقط به اندازه ضرورت نه بیشتر. اما توجه شود چنان سخنانی که موجب تحریک شود گفته نشود.
دلایل:
قال الله تعالی:
[فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً]([1])ـ وفي الأشباه والنظائر:
الضرورات تبیح المحظورات([2]).
ـ وفي مجلة الأحکام العدلیة:
ما أبيح للضرورة يتقدر بقدرها([3]).
([1]) سورة الأحزاب، الآیة: 32.
([2]) الأشباه والنظائر: ص 73، الفن الأول: القواعد الکلیة.
([3]) مجلة الأحکام العدلیة: ص89، المقالة الثانیة: في بیان القواعد الفقهیة.
و الله اعلم بالصّواب
آدرس فتوا:
https://hamadie.ir/fiqh/?p=4157
مدرسه دینی اصحاب الصفه زاهدان، دارالافتاء مجازی حمادیه، اهل سنت و جماعت بر اساس فقه حنفی
کپی و انتشار فتاوی با ذکر نام منبع «مدرسه دینی اصحاب الصفه زاهدان، دارالافتاء مجازی حمادیه» و آدرس فتوا مجاز می باشد و انتشار بدون ذکر منبع و آدرس شرعاً مجاز نمی باشد.