زن هنگام همبستری به شوهرش می‌گوید که من غده رحم دارم، و نمی‌گذارد که شوهرش با او جماع کند، به این خاطر شوهر زنش را طلاق می‌دهد، حال سوال اینست که مهریه لازم می‌شود یا خیر؟ اگر لازم شود به صورت کامل لازم می‌شود یا اینکه ناقص؟

الجواب باسم ملهم الصواب

در صورت مسئوله بر مرد لازم است که نصف مهریه را به زن پرداخت کند؛ زیرا در صورت مذکور و در طلاق قبل از دخول، با وجود اینکه خلوت صورت گرفته است، اما باز هم نصف مهریه لازم می‌شود، چون خلوت یاد شده، خلوتِ صحیحه به حساب نمی‌آید؛ زیرا خلوت صحیحه‌ زمانی گفته می‌شود که برای جماع نمودن، در میان زوجین مانع شرعی، حسی و طبعی نباشد، حال آنکه در صورت مذکور در میان  زوجین مانع حسی(غدّه رحم) وجود دارد، که امکان همبستری با وجود آن نیست.

باید دانست که با خلوت فاسده مهریه بطور کامل لازم نمی‌شود، اگرچه نکاح صحیح و شرعی صورت گرفته باشد، زیرا در خلوت فاسده عدت لازم نمی‌شود؛ و از آنجا که علت لزوم عدت همبستری می‌باشد و در صورت مذکور همبستری صورت نگرفته است، پس عدت نیز لازم نیست، وقتی که عدت لازم نمی‌شود پس مهریه به طریق اولی لازم نمی‌شود.

ناگفته نماند مهریه در صورتهای زیر لازم می‌شود:

1ـ دخول صورت گرفته باشد؛

2ـ یا اینکه خلوت صحیحه باشد؛

3ـ و یا اینکه یکی از زوجین وفات کند.

الدلائل:

ـ في الهندیة:

إذا قال لامرأته ولم يدخل بها: أنت طالق حين أخلو بك، أو قال: إذا خلوت بك، فخلا بها وجامعها، فعليه مهر ونصف مهر، مهر بالدخول، ونصف مهر بالطلاق قبل الدخول، ولا أثر للخلوة في هذه الصورة؛ لأن المهر إنما يتأكد بالخلوة إذا كان فيها مدة يمكنه الدخول فيها، وإن لم يكن جامعها بعد الخلوة، فعليه نصف المهر.^([1])

ـ وفي تحفة الفقهاء:

وأما الخلوة الفاسدة في النكاح الصحيح فإن كان يمكنه الوطء مع المانع، كالحيض والإحرام ونحو ذلك، يجب كمال العدة، دون كمال المهر، لأنهما يتهمان في العدة التي هي حق الشرع. وإن كان لا يمكنه الوطء مع المانع حساً، كالمريض أو المريضة التي لا يقدر الوطء منهما، أو الصغير أو الصغيرة التي لا يتصور الجماع منهما، فلا عدة، لأنهما لا يتهمان، ولم يوجد التسليم الذي أوجب العدة.^([2])

ـ في الدّر:

(والخلوة) مبتدأ خبره قوله الآتي: كالوطء (بلا مانع حسي) كمرضٍ لأحدهما يمنع الوطء (وطبعي) كوجود ثالث عاقل. ذكره ابن الكمال، وجعله في «الأسرار» من الحسي، وعليه فليس للطبعي مثال مستقل (وشرعي) كإحرام لفرض أو نفل. (و) من الحسي(رتق) بفتحتين: التلاحم (وقرن) بالسكون عظم (وعفل) بفتحتين غدة (وصغر) ولو بزوج (لا يطاق معه الجماع).^([3])

ـ وفي الرّد:

قوله: (وعفل) بالعين المهملة والفاء، وقوله: «غدة» بالغين المعجمة أي في خارج الفرج.ففي «القاموس» إنه شيءيخرج من قبل المرأة شبيه بالأدرة للرجال.^([4])

---

([1]) الفتاوی الهندیة/ج1/ص 412 /کتاب النکاح/الباب السابع في المهر/الفصل الثالث عشـر في تکرار المهر/دار إحیاء التراث العربي، بیروت.

([2]) تحفة الفقهاء/ص 332/کتاب الطلاق/باب العدة/المکتبة المعروفیة، کویته.

([3]) الدر المختار/ج4/ص 182/کتاب النکاح/باب المهر/دار إحیاء التراث العربي، بیروت.

([4]) رد المحتار/ج4/ص 183/کتاب النکاح/باب المهر/مطلب: في أحکام الخلوة/دار إحیاء التراث العربي.

و الله اعلم بالصّواب

آدرس فتوا: https://hamadie.ir/fiqh/?p=3018
مدرسه دینی اصحاب الصفه زاهدان، دارالافتاء مجازی حمادیه، اهل سنت و جماعت بر اساس فقه حنفی
کپی و انتشار فتاوی با ذکر نام منبع «مدرسه دینی اصحاب الصفه زاهدان، دارالافتاء مجازی حمادیه» و آدرس فتوا مجاز می باشد و انتشار بدون ذکر منبع و آدرس شرعاً مجاز نمی باشد.